1398/09/26 1:49 PM - 4 سال قبل
اضطراب یک احساس طبیعی است. با این حال ، هنگامی که یک فرد مرتباً احساس اضطراب می کند، ممکن است به یک اختلال تبدیل شود. اختلالات اضطرابی نوعی از اختلال سلامت روان است، که بیشتر با نشانه های همچون عصبی شدن بیش از حد، ترس، دلهره و نگرانی به صورت مداوم همراه می شود.
اگر اضطراب به اختلال اضطرابی تبدیل شود، چگونگی پردازش احساسات و رفتار افراد را تغییر می دهد، همچنین باعث علائم جسمی در فرد می شود. اضطراب خفیف ممکن است برای فرد مبهم باشد و فقط فرد احساس نگرانی داشته باشد، در حالی که اضطراب شدید ممکن است زندگی روزمره را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهد.
اختلالات اضطرابی 40 میلیون نفر در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری شایع ترین گروه بیماریهای روانی است. با این حال ، تنها 36.9 درصد از مبتلایان به اختلال اضطراب، تحت درمان قرار می گیرند.
لینک تست نئو که می تواند اضطراب را اندازه گیری کند.
انجمن روانشناسی آمریکا (APA) اضطراب را "احساسی توصیف می کند که با احساس تنش، افکار نگران کننده و تغییرات جسمی مانند افزایش فشار خون" تعریف می شود.
دانستن تفاوت بین احساس طبیعی اضطراب و یک اضطراب فراگیر که نیاز به مراقبت پزشکی دارد می تواند به فرد در شناسایی و درمان این بیماری کمک کند.
در این مقاله به تفاوت های اضطراب عادی و اضطرابی که نیاز به درمان دارد و انواع مختلف اضطراب و گزینه های درمانی موجود می پردازیم.
در حالی که اضطراب می تواند باعث پریشانی شود، همیشه یک وضعیت پزشکی نیست که بخواهیم آن را درمان کنیم.
تعریف اضطراب عادی
وقتی فرد با محرک های بالقوه مضر یا نگران کننده روبرو می شود ، احساس اضطراب نه تنها طبیعی بلکه برای بقا ضروری است. بشر همواره به خاطر تهدیداتی که در محیط وجود داشته به این حس نیاز داشته است که به او هشدار دوری از خطر را بدهد. این هشدارها به شکل افزایش ضربان قلب، تعریق و افزایش حساسیت به محیط اطراف دیده می شود.
این خطر باعث ترشح آدرنالین، هورمون و پیام رسان شیمیایی در مغز می شود که به نوبه خود این واکنش های اضطراب آور را در فرآیندی به نام پاسخ "مبارزه یا پرواز" انجام می دهد که این امر انسان را برای مقابله جسمی یا فرار از هرگونه تهدید احتمالی سوق می دهد.
در زندگی انسان امروزی دیگر شکارچی مثل حیوانات وحشی و یا خطرات قریب الوقوع مانند آنچه برای انسان اولیه بوده، اتفاق نمی افتد. اما انسان امروزی باز هم اضطراب دارد که آن اضطراب در حال حاضر حول کار، پول، زندگی خانوادگی، سلامتی و سایر مسائل مهم که توجه فرد را جلب می کند، است.
احساس اضطراب قبل از یک رویداد مهم در زندگی یا شرایطی دشوار ، یک واکنش طبیعی از واکنش اصلی دفاعی است. که این مورد هنوز هم برای بقا می تواند ضروری باشد. به عنوان مثال نگرانی از برخورد با ماشین هنگام عبور از خیابان، به این معنی است که شخص به طور غریزی به دنبال راهی برای جلوگیری از خطر است.
تعریف اختلالات اضطرابی یا اضطرابی که باید درمان شود.
مدت یا شدت احساس اضطراب باید متناسب با عامل استرس زا باشد. اگر علائم جسمی مانند افزایش فشار خون و حالت تهوع نیز بروز کند. این پاسخ ها فراتر از اضطراب عادی است و به یک اختلال اضطرابی تبدیل می شوند
APA شخص مبتلا به اختلال اضطراب را این طور توصیف می کند که "این فرد مکرر درگیر افکار و نگرانی است." هنگامی که اضطراب به مرحله یک اختلال رسید، می تواند در عملکرد روزانه اختلال ایجاد کند.
لینک تست نئو که می تواند اضطراب را اندازه گیری کند.
در حالی که تعدادی از تشخیص های مختلف اختلالات اضطرابی را تشکیل می دهند ، علائم اختلال اضطراب عمومی (GAD) اغلب موارد زیر را شامل می شود:
1. بی قراری و احساس "بودن در لبه پرتگاه"
2. عدم کنترل بر احساس نگرانی
3. افزایش تحریک پذیری
4. مشکلات تمرکز
5. مشکلات خواب مانند مشکلات به خواب رفتن یا عدم خواب عمیق
اگرچه این علائم ممکن است در زندگی روزمره طبیعی باشد، افراد مبتلا به GAD آنها را تا حد مداوم یا شدید تجربه می کنند. GAD ممکن است به عنوان نگرانی مبهم، اضطراب آور یا اضطراب شدید تری ایجاد شود که زندگی روزمره را مختل می کند.
1. اختلال اضطراب عمومی (Generalized anxiety disorder): این یک بیماری مزمن است که شامل اضطراب بیش از حد ، طولانی مدت و نگرانی در مورد حوادث غیر اختصاصی زندگی ، اشیاء و موقعیت ها می شود. GAD شایعترین اختلال اضطراب است و افراد مبتلا به این اختلال قادر به شناسایی علت اضطراب خود نیستند.
2. اختلال هراس (Panic): حملات ناگهانی اضطراب شدید، اختلال هراس را نشان می دهد. این حملات می تواند به لرزش، گیجی، سرگیجه، حالت تهوع و مشکلات تنفسی منجر شود. بعد از 10 دقیقه اوج حمله پانیک رخ می دهد و به سرعت تشدید می شود. با این حال ، حمله وحشت ممکن است ساعت ها طول بکشد.
اختلالات هراس معمولاً بعد از تجارب ترسناک یا استرس طولانی مدت اتفاق می افتد اما ممکن است بدون علت اولیه نیز رخ دهد. فردی که دچار اختلال هراس شده است هر عاملی را ممکن است به عنوان یک تهدید کننده زندگی تفسیر کند و ممکن است تغییرات جدی در رفتار ایجاد کند تا از حملات آینده جلوگیری کند.
3. فوبیای خاص: این ترس غیر منطقی و اجتناب از یک موضوع یا موقعیت خاص است. فوبیا مانند سایر اختلالات اضطرابی نیست، زیرا مربوط به یک علت خاص هستند.
فرد مبتلا به هراس ممکن است ترس را غیر منطقی یا شدید تشخیص دهد اما نتواند احساس اضطراب را کنترل کند. مواردی که ممکن است این تحریکات مربوط به یک هراس از موقعیت ها و حیوانات گرفته تا اشیاء روزمره را شامل شوند.
4. آگورافوبیا: این ترس و اجتناب از مکانها، حوادث یا موقعیت هایی است که از آنجا فرار از آن دشوار است یا فرد احساس می کند در صورت گرفتار شدن فرد در آن موقعیت نمی تواند فرار کند . مردم غالباً این شرایط را به عنوان هراس از فضای باز و بیرون از منزل اشتباه می گیرند، اما چندان ساده نیست. فرد مبتلا به آگورافوبی ممکن است از ترک خانه خود یا استفاده از آسانسور و وسایل حمل و نقل عمومی بیم داشته باشد.
5. جهش انتخابی: این نوعی اضطراب است که برخی از کودکان آن را تجربه می کنن ، که در آن قادر به صحبت در مکان ها یا زمینه های خاص مانند مدرسه نیستند ، حتی اگر ممکن است مهارت های ارتباطی کلامی بسیار خوبی را در اطراف افراد آشنا داشته باشند. ممکن است نوعی افراط هراسی اجتماعی باشد.
6. اختلال اضطراب اجتماعی یا هراس اجتماعی: این ترس از قضاوت منفی دیگران در موقعیت های اجتماعی یا خجالت عمومی است. اختلال اضطراب اجتماعی شامل طیف وسیعی از احساسات ، مانند ترس مرحله ، ترس از صمیمیت و اضطراب در مورد تحقیر و طرد است.
این اختلال می تواند باعث شود تا افراد از موقعیت های عمومی و تماس با انسان خودداری کنند تا جایی که زندگی روزمره بسیار دشوار به نظر می رسد.
7. اختلال اضطراب جدایی: اضطراب زیاد پس از جدایی از شخص یا مکانی که احساس امنیت یا امنیت را ایجاد می کند، اختلال اضطراب جدایی را مشخص می کند. جدایی ممکن است بعضی اوقات منجر به علائم هراس شود
دلایل اختلالات اضطرابی پیچیده است. در بسیاری از موارد ممکن است به یکباره اتفاق بیفتد، در برخی دیگر از موارد ممکن است یکی از موارد اضطراب منجر به علائم دیگری در فرد شود و برخی ممکن است منجر به یک اختلال اضطراب نشوند مگر اینکه پیش زمینه ای در فرد وجود داشته باشد.
علل احتمالی عبارتند از:
1. عوامل استرس زا محیطی ، مانند مشکلات در محل کار ، مشکلات رابطه یا مشکلات خانوادگی
2. ژنتیک ، به عنوان افرادی که دارای اعضای خانواده با اختلال اضطراب هستند ، بیشتر احتمال دارد خود را تجربه کنند
3. عوامل پزشکی مانند علائم بیماری متفاوت ، اثرات دارویی یا استرس جراحی فشرده یا بهبودی طولانی مدت
4. شیمی مغز ، به عنوان روانشناسان بسیاری از اختلالات اضطرابی را به عنوان سوء استفاده از هورمون ها و سیگنال های الکتریکی در مغز تعریف می کنند.
5. استفاده از یک ماده اعتیاد آور، اثرات آن ممکن است تأثیر سایر دلایل احتمالی را تشدید کند.
در برخی موارد، فرد می تواند یک اختلال اضطراب را در خانه بدون نظارت بالینی درمان کند. با این وجود، این ممکن است برای اختلالات اضطراب شدید یا طولانی مدت موثر نباشد.
چندین تمرین برای کمک به فرد برای کنار آمدن با اختلالات خفیف، تمرکز یا کوتاه مدت اضطراب وجود دارد ، از جمله:
مدیریت استرس: یادگیری مدیریت استرس می تواند به محدود کردن محرک های احتمالی که باعث اضطراب می شوند، کمک کند. سازماندهی کارهایی که ممکن است به فرد فشار وارد کند و یا مهلت انجام آن ها طوری باشد که فرد احساس اضطراب کند باید انجام شود. فرد باید لیستی از کارهایش تهیه کند تا ذهن او کمتر اضطراب ابهام را تجربه کند.
تکنیک های آرامش: فعالیت های ساده می تواند به تسکین علائم روحی و جسمی اضطراب کمک کند. این تکنیک ها شامل مدیتیشن، تمرین های تنفس عمیق، حمام طولانی، استراحت در تاریکی و یوگا است.
تمرین هایی برای جایگزینی افکار منفی با موارد مثبت: لیستی از افکار منفی که ممکن است اضطراب را ایجاد کنید بنویسید و لیست دیگری را در کنار آن بنویسید که حاوی افکار مثبت و باور پذیر برای جایگزینی آنهاست. ایجاد یک تصویر ذهنی از موفقیت روبرو و غلبه بر ترس خاص می تواند کمک کند. در صورتی که علائم اضطراب به یک علت خاص مانند فوبیا مربوط باشد، این روش کمک زیادی می کند.
شبکه پشتیبانی: با افراد آشنا مانند عضو خانواده یا دوستان خود صحبت کنید. خدمات گروه های مددکاری نیز ممکن است در محلی و به صورت آنلاین در دسترس باشد.
ورزش: ورزش بدنی می تواند خود را بهبود ببخشد و مواد شیمیایی را در مغز آزاد کند که باعث ایجاد احساسات مثبت می شود.
در این روش به فرد دارو تجویز می شود. تجویز دارو برای مسائل روانشناسی فقط توسط روانپزشک تجویز می شود.
لینک تست نئو که می تواند اضطراب را اندازه گیری کند.
روش هایی برای کاهش خطر ابتلا به اختلالات اضطرابی وجود دارد. به یاد داشته باشید که احساس اضطراب یک عامل طبیعی زندگی روزمره است و تجربه کردن آنها همیشه نشان دهنده وجود یک اختلال نیست.
برای کمک به کاهش احساسات اضطراب، اقدامات زیر را انجام دهید:
1. مصرف کافئین، چای، کولا و شکلات را کاهش دهید.
2. قبل از استفاده از داروهای بدون نسخه (OTC) یا داروهای گیاهی، در مورد هر ماده شیمیایی که ممکن است علائم اضطراب را بدتر کند، به پزشک یا داروساز مراجعه کنید.
3. رژیم سالم را حفظ کنید.
4. یک الگوی خواب منظم داشته باشید.
5. از مصرف الکل، حشیش و سایر مواد تفریحی خودداری کنید.
اضطراب به خودی خود یک وضعیت پزشکی نیست بلکه یک احساس طبیعی است که وقتی فرد خود را با خطر مواجه می کند برای بقا حیاتی است.
یک اختلال اضطراب وقتی بروز می کند که فرد در معرض یکی از عوامل به وجود آورنده آن قرار می گیرد. انواع مختلفی از اختلال اضطراب وجود دارد، از جمله اختلال هراس ، ترس و اضطراب اجتماعی.
درمان شامل ترکیبی از انواع مختلف درمانی ، دارویی و مشاوره در کنار اقدامات خود یاری است.
یک شیوه زندگی فعال با یک رژیم متعادل می تواند به حفظ احساسات اضطراب در حد سالم کمک کند.
